احساس لطیفی شود از عشق مهیا

مانند تولد بود آن لحظه‌ی زیبا

از عاطفه لبریز چو گردد دل انسان

از عشق شود پر، وجود او سراپا

زد بذر محبت به دلی تا که جوانه

آن دل شود از نم نم عشق زنده ، شکوفا

آسوده و آشفته شدن ، وصلت و هجران

ایجاد شود در اثر عشق به دل‌ها

هرچند اسیری کشد از عشق ، دل عاشق

هرگز نکند خواهش آزادی از این بند مصفا

ای بس عمل سخت که آسان شود از عشق

بسیار غریبه که زعشقند آشنا

عاشق نبود آنکه چو معشوق کند امر

یا ((چون و چرا)) آرد ، یا ((شاید و اما))

با عشق به پروانه شدن می‌رسد انسان

بیرون پرد از پیله،رود ((بالا)) ، (بالا)

یک روز پرنده شوی از عشق به پرواز

یک روز چو آهوی خرامان سوی صحرا

روزی دهدت خنده و روزی کندت زار

گاهی عقلایی ، گهی دیوانه و شیدا

دل زنده بود آنکه در او عشق حقیقی‌ست

با عشق بزرگی و دلت هست چو دریا

سرمنشاء هرخیر که در عالم هستی‌ست

عشق است ، ازآن خلق شدند آدم و حوا

می‌کوش شوی لایق عاشق شدن ای دوست

زین فیض رها می‌شوی از غصه‌ی دنیا